Исто како месечината
Published on 12/13,2016
Таа беше како месечината
Занесно убава,
бескрајно далечна, магична
Блескаше во полн сјај, а сепак
темнееше во тишина.
Беше надеж во безнадежност
Беше љубов во безљубие
Беше ред во безредие
Беше сила во снеможеност
Ама темнееше.
Месечината е како мене
насмеано тажна
бескрајно далечна, магична
расплакана пред себе
насмеана за другите
кисело ведра
скршено целосна
дел на виделина
дел во темнина.
Јас сум како неа
и ние сме исти
гледај не, не допирај не
како стакло
како прашина
ќе се распрснеме,
а зрачиме храброст,
а зрачиме вечност,
а зрачиме убавина
и темнееме
исто како месечината.