Совршено совпаѓање
Published on 11/24,2013
Се лизна уште една солза по образот, полна со празнотија. Градите и беа празни, срцето механички ја пумпаше крвта, а погледот и беше мрачен без љубов. Стуткана во клопче, гушкајќи го мракот посака да ги затвори очите и никогаш повеќе да не ги отвори. Воздухот кој го земаше не и беше доволен, се бореше за уште, се бореше за живот.. и се откажа. Конечно им се препушти на животните провалии, а кога падна доле не се слушна тресок, не се слушна ниту најмал звук бидејќи се што беше таа, избледе и полека полека исчезнуваше, таа совршено се вклопуваше во сложувалката наречена сивило.