Пцости
Потонав во темнина повторно, ја опипав и ја гушнав толку силно како драга пријателка која со години не сум ја видела и и дозволив да ме одвлече онаму каде веќе сум била. Онаму каде добро знам што и каде стои, каде останало се таму каде што сум оставила. Се обидов да ја заборавам и да ја избришам од мојот живот, се обидов да ја убијам ама ми досудија доживотен затвор во таа ќелија. Низ решетките проѕира сончев зрак, ме милува и нежно ме буди, ме теши како никој друг до сега. Ми дава се во момент кога немам ништо повеќе. "Лудача! Пичка ти мајчина!" - Ми згрмува неговиот глас та се сецнувам. Ме лазат морници... "Човечки е да се прости, ајде разбери!" - Омраза ми будиш еј! Те мразам! Та сега згрмив јас и повторно тие досадни мравки низ телото до мозокот. Пулсот го чувствувам во слепоочниците, тие тиркиз боја рожници ми темнеат, усните ми модреат, ликот ми се замрачува. Едно жарче и се вивна оган до небесни височини и над. Којзнае каде животот ќе ме одведе, којзнае утре дали ќе се разбудам во пепел и дим, којзнае како чија ќе завршам..