На здравје
И ете останав без зборови.. пресушија мислите, пресушија чувствата, клокотот од изворот на среќата и болката замре. Само отчукувањето на твоето срце како мелодија го исполнува просторот. Борејќи се со ѕидот граден за да не бидам повредена, тоа очајно чука на портите разоружано и рането, желно за малку љубов и внимание.
Гледајќи од високите ѕидини наздравувам со осаменоста и празнотијата во душава со црвено вино точено дирекно од вените на моите раце. И не се грижам повеќе дали те боли или не, бидејќи кога јас молев за помош ти крвнички удираше уште еднаш и уште еднаш и уште еднаш.
Нема да ти ја возвраќам болката на таков начин, туку ќе те оставам да се измачуваш себеси миејќи ја мојата крв од твоите раце со солзите на твојата совест. Па кога изнемоштен и покрај сиот напор нема да ја смириш душата која те пече жигосана и кога конечно ќе ја предадеш битката, ќе ти се приближам со чаша полна твоја крв за да си ја изгаснеш жедта и ќе ти речам: -На здравје! И ќе те одминам, ќе заборавам дека си постоел, дека си ме обележал.
Ќе ја заборавам сета тага на север со тебе, заменувајќи ја со љубовта некаде на југот!