Не, па нема врска што деновиве ми се како нагло вртење на остра кривина, и не е важно што ми доаѓа да се пикнам во дупката на зајакот од „Алиса во земјата на чудата“, и не е важно.. ма остави, ништо не е важно. Важно е само другите да се среќни и задоволни, а јас, па јас ќе успеам нели. Ќе испливам на површината колку воздух да земам, и ќе се повлечам во длабочините. Ќе набљудувам, а никогаш не сум знаела да го правам тоа. Секогаш сум била во центарот на самото торнадо гледајќи во отворениот небесен свод додека се околу мене се распаѓа, многу животи, многу спомени, и остануваат многу тажни судбини. Секогаш сум одбирала страна, моја страна. Ниту едните, ниту другите. Ничии недостатоци не сум можела да поднесам, да им удрам печат и да ги пуштам понатака во низата на грешници затоа што јас дадов многу од себе, а тие? Тие ништо не дадоа, не го дадоа ни тоа што воопшто не беше нивно, тие само лакомо грабаа и постојано се жалеа дека губат. Ќе се повлечам во длабочините молчејќи за прв пат и ќе останам таму, таму со таа моја тишина која дава толку многу ама за тие што знаат да ја слушаат. Можеби некогаш и ќе го променам светот, а можеби и ќе се задоволам со промената на поединци кои во себе ги носат урнатините и бучавата од цел еден свет!
Трудете се да бидете подобри, за полоши нема потреба да се трудите - тоа станувате!
Остануваш сам.
Сфаќаш колку таа една личност ти го исполнувала животот.
Тишината во собата е уште потифка.
Собата е ладна и покрај топлите бои по ѕидовите и стварите.
Сега можам да викам и да пуштам музика и да свети сијалица во 4 сабајле и да шушкам, тропкам, играм, а да не се плашам дека некого ќе разбудам и тоа е тоа што недостига.
Недостига сиот неред и нејзиниот мирис.
Недостига нејзината смеа и позитивна енергија.
О Господе.. колку недостига.
Ама она е среќна, знам дека е среќна.
И јас ќе бидам среќна кога она е среќна, само не навечер.
А секогаш ја сакав, многу ја сакав и кога многу ме нервираше.
И таа мене ме сака.
Порасна, наеднаш поминаа годините, и помина неа онаа моја младост, а мене ми останаа емоциите.
Секогаш ме смируваше нејзиното присуство, знаев дека не сум сама и мислев уште долго нема да бидам, а еве гледај...
Таа никогаш не ме издаде, јас ја издадов ама таа сакаше и се бореше.
Јас ја издадов, ама таа ме сака и е среќна.
Неа животот многу ја изнамачи, а и таа нас, ама ја сакав.
Само биди среќна те молам, биди среќна за и јас да сум среќна и убаво спиј таму. Иако никогаш не си кажавме ниту добра ноќ, ниту добро утро, доволен беше погледот и смеата наутро и навечер.
Недостигаш.
Само биди среќна.