Сива реалност
Срцето силно и биеше, дишеше брзо и трепереше. Се бореше со реалноста. Сакаше само да остане таму каде што се наоѓаше секоја ноќ, во една совршена приказна, во сонот. Толку беше совршено, толку реално, толку исцрпувачко.. но сепак, секое утро сето тоа исчезнуваше, како магијата на Пепелашка и повторно ја враќаше во една сива вистина наречена живот. Не не, не беше црна беше само сива, затоа што сеуште се пронаоѓаше себеси.